ชุมชนตั้งอยู่บริเวณริมแม่น้ำโขง มีปริมาณน้ำฝนเฉลี่ยสูงถึง 2,400 มิลลิเมตรต่อปี แต่ขาดแหล่งกักเก็บสำรองน้ำในพื้นที่ จึงประสบปัญหาทั้งน้ำหลากและน้ำแล้งเป็นเวลากว่า 30 ปี

ในอดีตเคยแก้ปัญหาด้วยการสูบน้ำจากแม่น้ำโขงด้วยไฟฟ้าเสียค่าใช้จ่ายสูง จึงได้น้อมนำแนวทางบริหารจัดการน้ำตามโครงการพัฒนาลุ่มน้ำก่ำอันเนื่องมาจากพระราชดำริมาประยุกต์ใช้บริหารจัดการน้ำเกิน เปลี่ยนแนวคิดจากระบบสูบน้ำโขงเป็นการพัฒนาโครงข่ายสระน้ำแก้มลิง จัดการน้ำเกิน ขุดลอกแหล่งน้ำสาธารณะ เชื่อมโยงแหล่งน้ำสามารถเก็บกักน้ำไว้ในชุมชนได้ 15,253,541 ลูกบาศก์เมตร ผู้รับประโยชน์รวมทั้งตำบล 9 หมู่บ้าน 1,517 ไร่

นอกจากนั้นยังปรับเปลี่ยนมาทำเกษตรตามแนวทฤษฎีใหม่ 180 ครัวเรือน ทำให้รายได้ครัวเรือนเพิ่มขึ้นรวม 8,640,000 บาทต่อปี ลดรายจ่าย 5,832,000 บาทต่อปี ยังจัดแบ่งพื้นที่ทำการเกษตรริมโขง 150 ไร่ ให้ทุกครัวเรือนเพิ่มรายได้ในช่วงฤดูแล้ง มีรายได้รวม 675,000 บาทต่อปี